พระราชปุจฉาในรัชกาลที่ 4 ; ที่ 1 ว่าด้วยทรัพย์มรดกของสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์จะเปนของสงฆ์หรือไม่--ที่ 2 ว่าด้วยเรื่องพัทธสีมาจะต้องมีพระบรมราชานุญาตหรือไม่--ที่ 3 ว่าด้วยการในพระพุทธศาสนา--ที่ 4 ว่าด้วยคำว่า ตถาคต อหํ มํ มมํ เม พระสงฆ์มาใช้ว่า อาตมาเสียหมด--ที่ 5 ว่าด้วยพระภิกษุบางรูปเที่ยวฝากตัวให้กว้างขวางในกรมมหาดไทย กระลาโหม กรมท่า โดยหวังยศเมื่อสึกแล้ว--ที่ 6 หนังสือโต้ตอบกับพม่า--ที่7 ว่าด้วยพระเทพโมลีถวายเทศนาใช้คำผิดพระราชปุจฉาในรัชกาลที่ 5; ที่ 1 เรื่องแปลศัพท์นิพพาน--ที่ 2 ว่าด้วยการก่อพระทรายและเรื่องเตภาติกชฎิล

ภายในหนังสือเป็นการรวบรวมพระราชปุจฉาที่พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 4) และพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) ทรงมีต่อพระภิกษุสงฆ์และขุนนางในหลายๆ ด้าน ทั้งศาสนา การปกครอง สังคม และวัฒนธรรม สะท้อนถึงวิถีชีวิต ความคิด และการตัดสินใจ

จำนวน 66 หน้า